Gedichten Overlijden Vader
Het overlijden van een van je ouders is een ingrijpend verlies, voor een kind of jongere, maar ook als je al volwassen bent en je eigen leven hebt. Met het overlijden van een ouder komt er een einde aan de unieke, onvervangbare relatie met je vader of moeder. De dood van een van je ouders kan voelen als het verliezen van een dierbare band. Soms voelt het als een opluchting, omdat er een einde gekomen is aan bijvoorbeeld een gespannen relatie. En misschien is het er allebei. Hoe dan ook, je ouders hebben je het leven gegeven en je hebt hen je hele leven gekend.
Een gedicht kan je helpen om het verlies te verwerken van het overlijden van jouw vader. Door je gevoelens en emotie op te schrijven in een gedicht heb je voor nu maar ook voor later een tastbaar iets waar je op kan terugvallen. In een gedicht kun je namelijk meer kwijt dan in een tekst. Hieronder vind je een een verzameling van de mooiste gedichten die betrekking hebben op het overlijden van vader.
Ik zal het nooit vergeten
– Wilma Ros
te weten wat het is.
De traagheid van gemis,
het niets meer kunnen geven.
Aan je bed gezeten deed het me pijn
je zo te zien.
Je hoofd op het kussen, je lichaam op het bed.
Jouw berusting tegenover mijn verzet.
Het is moeilijk terug te halen hoe je was
toen ik als kind het onsterflijke in je ogen las.
Doodgaan was niet iets om bij stil te staan.
Pas als volwassene kreeg de dood een naam, jouw naam.
Bij jouw sterven sterft het kind in mij.
Je bent er niet maar je gaat me niet voorbij.
Je bent er meer dan ooit tevoren.
Door de dood heen gaat een mens toch niet verloren.
In wie ik ben daar is een stuk van jou.
Dag pa, een woord van afscheid en van rouw.
Maar ook een groet want ik herken jouw zijn in mij.
En dat gaat niet, toch nooit voorbij
Hij is mij toch nog ongemerkt ontgleden.
– Jean Pierre Rawie
Hij keerde in, en ademde zo diep
dat het weer leek of hij alleen maar sliep.
Ik liep de trap af, de vertrouwde treden,
en voelde reeds dat hij was overleden,
nog voor ik hoorde hoe mijn moeder riep.
Of hij tot slot aanschouwde wie hem schiep
nam hij als laatste raadsel met zich mede.
Zo heeft zich op het eind mijn vaders dood
gevoegd bij de voldongen misverstanden,
als iets waar ik alsnog te kort in schoot.
Maar sinds hij mij ontviel, ervaar ik hem
steeds vader in gebaren van mijn handen,
en hoor hem spreken door mijn eigen stem.